تاسوعا وعاشورا وشام غریبان امام حسین علیه السلام ویارانش امسال هم به پایان رسید؛ سنج ها وطبل ها کوفته شد وعَلَم ها به پاگردید ،سینه ها بامشت های گره کرده ونکرده باضربات پی درپی درآمیخت وپشت عزاداران سالارشهیدان با زنجیر کوفته شد . همه این ها باعشق به آن سالارقافله ی آزادی وعدالت آسان ،وتحملش ساده بود هزینه ها برای اطعام وپذیرایی از زائران وبرپایی  کاروانهای نمادین بارضایت پرداخت شد ،گلوی نوحه خوانان از خواندن مراثی ونوحه های سوزناک جدید وقدیم جریحه دارشدوچند روزی زمان لازم است تا به روزهای عادی برگردد. پارچه های سیاه درجای جای مسجد وحسینیه وشهر آذین در ودیوار گردید وتعزیه خوانان متن های تعزیه را دوباره از برکردند تا دل تماشائیان را به رحم آورند تامگر درغم از دست دادن اُسوه عدالت وتقوا اشکی بریزند ودراین تعزیه وبزرگداشت ـ هرچند کم اماـ بهره ای برند وثوابی عایدشان شود......

همه اینها درجای خود درست وقابل دفاع .فوج فوج این مردم بنابر علاقه ودلبستگی خاصی به این مراسم می پردازند وبه نظرنمی رسد هیچ نیرویی بتواند دربرابر این فوج عظیم اندک مقاومتی کند اما...

اکنون عاشورا به پایان رسیده است آفتاب فرداکه بزند کم کم مردم به سراغ زندگی روزانه شان می روند وباید دوباره درکار ساختن وسوختن خودباشند که زندگی راشوخی بردار نیست امااین مراسم که سالهاست برقرار می شود وما مردم دلسوخته اباعبدالله بااشتیاق درآن شرکت می کنیم اگر نتواند ذره ای از روح نهضت عاشورا را درما زنده کند به نظر قدر ومنزلتی نخواهد داشت ویا قدر ومنزلتش اندک وناچیز است. اگر عاشورا وشب بیداری هایش ، محرّم وسینه زدنهایش ،تاسوعا وزنجیرزدنهایش وطبل ها وسنج ها وشیپورها وعَلَم هایش نتوانند درافکار ورفتارماکه شیعه هستیم تغییری نه به اندازه عاشورا که به اندازه فهم ودرک خودمان از این نهضت انسانی ایجاد کند بهتر آن است که به مراسم ومناسکی به نام «عاشورای تقویمی» دلخوش باشیم واین وسایل مناسک را درجایی مصون نگه داریم تامثل آیینه وتُنگِ ماهی ِقرمز سفره هفت سین ویا آتش چهارشنبه سوری سالی یک بار به کارمان آید وباز سالی وآیینی ودیگر هیچ ... 

نازم حسین را که چو در خون خود تپید

شیواترین حماسه عالم بیافرید

دیدی دقیق باید و فکری دقیق تر

تا پی بَرَد به نهضت آن خسرو شهید

قامت چو زیر بار ِ زر و زور خم نکرد

در پیش عزم و همت وی آسمان خمید

خوشبخت ملتی  که از این نهضت بزرگ

گردد ز روی معرفت و عقل مستفید

قیام وشخصیت حسین علیه السلام  ودرس هایی از عاشورا از نگاه دکتر علی شریعتی :

1- «شهادت مرگی نیست که دشمن ما بر مجاهد تحمیل کند. شهادت مرگ دلخواهی است که مجاهد با همه ی آگاهی و همه ی منطق و شعور و بیداری و بینایی خویش، خود انتخاب می کند!»

               2- حسین علیه السلام ،مردی بود که به ما درس "بایستن" در "نتوانستن" را آموخت.  

3- حسین علیه السلام آموخت که مرگ سیاه ،سرنوشت شوم مردم زبونیست که به هر ننگی تن می دهند تا زنده بمانند، آنان که گستاخی آن را ندارند که شهادت راانتخاب کنند ، مرگ آنان را انتخاب خواهد کرد.
4- تشیُّع واقعی یاری حسین علیه السلام است نه گریه بر حسین علیه السلام.
5- حسین علیه السلام بیشتر از آب تشنه لبیک بود افسوس که بجای افکارش زخمهای تنش را نشانمان دادند وبزرگترین دردش را بی آبی نامیدند.
6- حسین علیه السلام کسی است که به آزادی روح داد و به بعضی ها نان!!!
7-شهید انسانی است که در عصر نتوانستن و غلبه نیافتن،با مرگ خویش بر دشمن پیروز می شود و اگر دشمنش را نمی کشد رسوا می کند.
8- در عجبم از مردمی که خود زیر بار ظلم زندگی می کنند و بر حسینی می گریند که آزاد زیست.
9- دیدم عده ای مرده ی متحرک را که بر یک زنده ی جاودان گریه می کنند.

             10-  حسین پس از آن همه پیامبر و امام که آمدند تا چگونه باید زیست را به انسان بیاموزند، آمد تا چگونه باید مُرد را به انسان آموزش دهد.